Die tyd vlieg baie as jy plesier het!

Wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels zit ik hier alweer 4 maanden en heb ik al veel te lang geen blog geschreven. Ik was echt van plan om na onze minivakantie meteen een blog te gaan schrijven maar zoals er wel meer verandert, niet doorgaat of ineens juist wel hier in Suid-Afrika, is ook dat er bij ingeschoten. Zet je schrap, hij wordt lang.

De minivakantie:
Op dinsdag hebben we onze roadtrip uitgestippeld en geboekt en op donderdag 4 april vertrokken we. Ideaal dat dat hier allemaal nog mogelijk is 1 of 2 dagen van te voren. Koffers gepakt en daar vertrokken we vol goede moed met 2 auto's en 7 Genalers richting Knysna. Een rit van 5 uur die ik zelf gereden heb, ook dat leer je hier. Omdat de dag onderhand al voorbij was voor we er waren hebben we alleen nog even lekker wat gegeten bij het Waterfront van Knysna en daarna zijn we zo vroeg als ik nog nooit gedaan heb ons nest in gedoken. Waarom? Hierom: de volgende morgen stond er om 06:30 een olifantenrit gepland en volgens de mevrouw van het hostel was het wel 3 kwartier rijden. 05:30 vertrekken dus. We kwamen aan in het Knysna Elephant park en de olifanten werden wakker gemaakt. Ze zaten in een soort nachthokken. Voor we het wisten klommen we er op en reden we ze naar de plek waar ze de rest van de dag in de vrije natuur mochten vertoeven. Ik vond olifanten altijd al toffe beesten en er op rijden leek me al helemaal geweldig. En dat was het ook! Een super mooie rit met de zonsopkomst op de achtergrond. In een rijtje reden we achter elkaar aan, hebben we even drinkpauze bij een klein watertje gehouden en reden we weer verder. Mijn olifant was een kleintje van 6 jaar, heette Mashudu en voor de rest van de dag was ik verkocht. Na het rijden mocht ik hem voeren en intens genieten van het mooie uitzicht ingekleurd door de rondwandelende olifanten. Teruggekomen bij het hoofdgebouw wilden we eigenlijk helemaal nog niet vertrekken dus in een karretje achter een tractor gewapend met een nieuwe emmer voer keerden we terug om ze nogmaals te voeren, knuffelen en de zoveelste foto's te maken. Wat een mooie beesten!
4 uur later was het pas 10:30, dus we hadden nog een hele dag tegoed. Omdat de te zwaar beladen auto van Esmee en Juul te hard over een drempel heen gereden had en nog vreemder klonk dan normaal zijn we eerst een garage op gaan zoeken. Terwijl de beste man de auto aan het fixen was gingen wij even winkelen en heb ik iets gedaan wat ik nooit had verwacht. Ik heb een rugzak gekocht! Vanaf dat moment heb ik mijn schouder/handtas aan de kant gegooid en nooit meer gebruikt, want wat een heerlijk handig ding is mijn nieuwe rugzak. Daarna zijn we naar Knysna Heads gegaan om tijdens een drankje van het mooie uitzicht te genieten. Tijdens dit drankje kwamen we op het geniale idee om de volgende dag te gaan bungeejumpen van de Bloukransbrug in Tsitsikamma, de hoogste commerciële bungee van de wereld, 216 meter. Die avond zouden we namelijk slapen in Plettenberg en dat ligt daar in de buurt. Eenmaal gereserveerd voor 5 van ons is het gesprek van de dag niet meer van het bungeejumpen afgeweken en hebben we elkaar lekker op zitten jutten. De anderen 2 wilden stiekem ergens wel maar durfden nog niet te reserveren, je moet namelijk betalen als je vervolgens toch niet gaat. De volgende dag was het dan zo ver. Op weg naar Tsitsikamma werd het steeds wat stiller in de auto. Een extra schrik als vervolgens je gewicht wordt gemeten en voor de rest van de dag met watervaste stift op je hand wordt gezet. Daar gingen we dan. Over de loopbrug naar het stuk waar we vanaf zouden gaan springen. Dit was voor de meeste mensen al een verschrikking op zich want waar je op liep was een soort gaas waar je doorheen kon kijken naar de fijne afgrond 216 meter lager. Inmiddels was het al zeker dat Esmee ook ging springen want er was nog 1 plekje vrij voor de niet-gereserveerden. Ik dacht dat ik huilend bovenaan zou staan en 7 kleuren zou gaan scheiten, maar dat was niet het geval. Ik had er zin in. Het uitzicht was fantastisch en ik had enorm veel zin om daar fijn in te springen, vrijwel zeker wetende dat ik het zou overleven. De muziek op zn hardst en iedereen dansend aan de kant maakte een heerlijke flow waar iedereen fijn in mee ging. De lach op het gezicht van iedereen die weer boven kwam zorgde voor de extra bevestiging: dit wordt supervet! Ik dook dan ook recht naar beneden en vallend gilde ik de longen uit mijn lijf van de spanning. Even dacht ik WTF ben ik aan het doen, ik spring van een brug?! Maar tegelijkertijd gaf het een enorme kick. Eenmaal bungelend onder aan een touwtje aan die enorme brug vroeg ik me wel even af wanneer ik weer gered werd, maar het mannetje kwam, we zeiden hallo en ik werd opgetakeld. Inmiddels was ook Juul overtuigd en daar ging ze. Alle zeven zijn we van die enorme brug afgesprongen en trots als we waren zijn we zonder nog na te denken terug naar het hostel in Knysna gereden, totaal vergeten dat de rest van Tsitsikamma ook heel mooi was. Dat was dan weer een beetje jammer. Omdat Anne, Laura en ik nog niet klaar waren met de dag hebben we opgezocht wat we nog konden doen en het werd Monkeyland. Een tour door een bos vol kleine apen met een oude Afrikaanse man genaamd Bert leverde een paar geinige apenfoto's op. Wat een komische beesten zijn dat.
De volgende dag moesten we wederom vroeg op want we zouden om 9uur gaan sandboarden in Mosselbay. Bovenop de auto van de man zijn we naar de duinen getourd. We begonnen zittend aan een wedstrijdje wie het eerst beneden was en daarna roetsjten we een voor een staand op het board naar beneden. Eerst dacht ik dat ik te pletter zou vallen daar onder aan die duin omdat het veul te steil leek, maar eenmaal beneden viel het reuze mee en was het hartstikke leuk. Ik mocht mijn board zelfs inwaxen om nog harder te gaan. Hierna gingen we naar de dragondune, de hoogste duin. Hier gingen we liggend op onze buik vanaf en moesten we met onze voeten sturen om de bocht te halen. Het was super leuk, maar de terugweg die duin op was zo'n hel dat er maar 3 van de 9 besloten om die duin nog een keer af te gaan. Ik besloot natuurlijk om dat fijn niet te doen. Na het sandboarden zijn we naar Jukani gegaan, een park met allemaal leeuwen, tijgers, panters en andere katachtige beesten. Een beetje jammer dat ze in grote hokken zaten, maar dan heb ik ze toch alvast een keer gespot hier in Zuid-Afrika. Wat wel wild was waren de zebra's die aan de buitenkant naast het hok van de witte leeuwen aan het genieten waren van hun vrijheid. Waarschijnlijk ook van het feit dat die leeuwen niet vrij waren. Na Jukani was onze vakantie dan toch echt voorbij en met een tussenstop bij de Spur zijn we dan ook aan de terugweg naar huis begonnen, helaas.

Het weekend van 13 en 14 april was ook een heuse. Op vrijdag hadden we eerst een afscheidsfeest van de Engelse studenten want het was hun laatste week in Zuid-Afrika. Niet nadenkend over de volgende dag moesten we na te weinig uren slaap weer vroeg op om vroeg te vertrekken naar Kaapstad. Met de gondels de Tafelberg op om vervolgens weer 112 meter naar beneden te abseilen. Met trots kan ik zeggen dat ik van de Tafelberg ben wezen abseilen maar echt leuk is anders, vond ik. Ik wist dat er daar bovenaan een manneke mij stond te zekeren, maar toch vond ik het gebrek aan controle geen pretje. Het lukte me niet mezelf stil te laten staan en zodra ik mijn benen strekte begon ik heen en weer te bungelen aan dat touwtje. Eenmaal beneden was ik blij weer grond aan de juiste kant van mijn voeten te voelen. Eenmaal 112 meter naar beneden te zijn afgedaald moesten we natuurlijk ook weer terug omhoog zien te komen, dus er kwam nog een half uur durende wandeling achteraan. Dit vond ik dan wel weer leuk. Liever lopend dan hangend genieten van het mooie uitzicht. Gelukkig lijk ik op de foto's wel heel stoer.
Vrijwel direct na het abseilen zijn we snel wat gaan eten in het hostel want er stond een rugby wedstrijd in het Newlands stadion op de planning. De Stormers tegen de Sharks, en ons is 'n Stormer! We waren te laat, maar met ons nog het halve stadion, vrij normaal dus hier in Suid-Afrika. In alle drukte en hectiek hebben we ons rennend en zoekend naar de juiste ingang begeven om plaats te nemen in het enorme stadion. Achter de tribunes zag het stadion er niet uit, alles van beton en geen versiering te bekennen, maar op de tribunes zelf was het een enorm en indrukwekkend stadion. Beukende klerenkasten, cheerleaders, Ilovedonuts-mannen, de wave en joelende supporters zorgden voor een entertainende verschijning en het idee dat je al je leven lang een fanatieke die-hard Stormer fan bent. De avond zijn we als vanouds gaan stappen in Kaapstad en op zondag zijn we naar Muizenberg strand gegaan om te kijken hoe Daphne, Aaron en Anne met hun brakke hoofden zijn gaan surfen.

Vrijdagmiddag 19 april zijn we met 5 Genalers opnieuw naar Kaapstad gereden. Na 5 minuten konden we eerst terug om een andere auto te halen want degene die we nu mee hadden was plotseling niet meer recht op de weg te houden, en ja dat lag echt aan de auto. Opnieuw op naar Kaapstad en toen we rond de middag aan kwamen zijn we ons direct om gaan kleden om nogmaals Lionshead te beklimmen. Dit keer met goede voorbereiding, ik had er van geleerd! Gewapend met de juiste klimkleding, sportschoenen, een sjaal en water in plaats van hunters zijn we dit keer wél op tijd vertrokken. De eerste 20 minuten van de klim vroeg ik mij af waarom ik dit in godsnaam nog een keer aan het doen was, maar daarna wist ik het weer. Wat is het na die 20 minuten toch een leuke klim! Eenmaal boven hadden we nog een heel uur, wat dit keer genoeg tijd betekende voor zoveel mogelijk foto's van onszelf met het mooie uitzicht en óók nog in het echt genieten van de mooie zonsondergang in plaats van via mijn lens. Eenmaal weer teruggekeerd in ons oude vertrouwde hostel LSB zijn we gaan braaien. Echter, dat was het plan. Het duurde zo lang voor we echt konden beginnen dat we geen honger meer hadden op het moment dat ons vlees erop lag. Wel 2 aardige jongens ontmoet dus die zijn die avond leuk met ons mee wezen stappen.
De volgende morgen was het de bedoeling dat wij om 11 uur op de boot zouden stappen naar Robbeneiland. We hadden er geen beste verhalen van gehoord maar ja, als je dan 5 maanden in Zuid-Afrika zit moet je toch eigenlijk wel ook daar geweest zijn. Helaas waren wij wederom te laat waardoor de boot al weg was. Met wat extra geld mochten we met de boot van 1 uur mee, wat ons eigenlijk heel goed uitkwam want een lekker ontbijtje op Waterfront ging er ook wel in. Tijdens de boottocht waren we de gelukkige meisjes die dolfijnen zagen zwemmen en aanmerend aan het eiland zagen we ook nog een zeehond. Eenmaal op het eiland had ik het waarschijnlijk en oprecht allemaal echt super interessant gevonden, als ik ook maar iets had kunnen maken van wat de beste tourgidsen ons aan het vertellen waren. De mevrouw in de bus praatte met zo'n groot accent en zo eentonig dat je erbij in slaap viel omdat je de helft niet kon verstaan en de ex-gevangene in de gevangenis waar meneer Mandela zijn tijd door had gebracht had helemaal een bijzondere manier van vertellen. Het begin van zijn zin was gewoon normaal en dus goed te verstaan, maar 2e helft van zijn zinnen kwamen plotseling in zo'n raptempo zijn mond uit dat je ook daar wederom niks meer van kon maken. Gelukkig waren er nog foto's te zien en kreeg je wel een kleine impressie van hoe men hier geleefd had, bepaald geen pretje! Wat ik echt bizar vond om te zien waren de documenten waarin stond dat mensen veroordeeld werden, ik kon de Afrikaanse tekst natuurlijk gewoon lezen.
Na Robbeneiland zijn de Genalers zonder mij terug gegaan naar Genaal, en ben ik bij m'n favo Grabouwers aangesloten. Terwijl we gezellig op het balkon aan het chillen waren kwam Matti helemaal gelukkig met zijn verromantiseerde scharrel (Klara!) van een vorige keer aan. Eenmaal wat drankjes verder bleek het een onwijs irritant en veel te energiek meisje van 18 te zijn die nu al riep zo gehecht aan hem te zijn geworden dat de angst hem om de oren sloeg. Heel wat verzinsels en toneelspel verder hebben we haar weg weten te bonjouren (echt, als je erbij was had je het gesnapt) en konden we eindelijk aan onze stapavond beginnen. We begaven ons naar Jo'burg en de Republic, en het was weer een leuk avondje. Eigenlijk stond het beklimmen van de Tafelberg de volgende morgen op de planning voor Matti en mij, maar dit leek mij op deze brakketakkezondag toch niet zo'n goed idee. Matti is als baas in zijn eentje gegaan en heeft zijn nog steeds aanwezige verschrikte gevoelens van de avond ervoor eruit weten te lopen. Wij zijn met de kabelbaan omhoog gegaan om Matti vervolgens weer mee terug te kunnen nemen. Eerst hebben we nog een 2,5 uur durende wandeling op het natuurpark op de Tafelberg zelf gemaakt, wat was dit mooi! We hebben intens genoten van de mooie natuur en de stilte om ons heen, alleen wij 5 bestonden nog. Na de Tafelberg hebben we ons terug naar Grabouw begeven. De volgende morgen zouden Matti en ik vroeg worden opgehaald om naar Genaal gebracht te worden (hij kwam hier filmen), maar dit werd vertraagd naar de middag waardoor ik een sightseeing Grabouw heb gekregen. Werd ook wel eens tijd.

Op donderdag 25 april was daar weer een leuk Pullenfeestje en op 26 april was het dan zo ver. Vroeg op, want mijn ouders zouden arriveren! Na eerst 3 uur in mijn eentje op het vliegveld te hebben vertoefd kwamen ze daar zomaar de gate uit gelopen. Ik vond het gek maar enorm leuk om ze weer te zien, en bij het verkennen van hun hotel leek het eigenlijk al gewoon alsof we met zijn drieën op vakantie waren. In 2 dagen heb ik ze een sightseeing Kaapstad gegeven. Vrijdagmiddag zijn we meteen de Tafelberg op gegaan, want dit kan je natuurlijk niet missen. We hebben een klein stukje gelopen en genoten van het mooie uitzicht. Gijs had ook de luxe Canon mee dus als ware paparazzi liepen we rond. Na de Tafelberg zijn we bij Mama Africa gaan eten, want ook dit konden ze eigenlijk niet missen. Genietend van echt Afrikaans eten en live muziek op de achtergrond waren we gezellig aan het kletsen tot een meisje van de bediening naar mij toe kwam en vroeg of ik Lieke was. Verbaasd zei ik ja en ze vervolgde haar boodschap: 'I need to tell you that Fantastic 4 is waiting for you'. Mn favo Grabouwers die vanaf het balkon toekeken, wat een grap! We vervolgden onze avond waarbij ik uiteindelijk met de Grabouwers ben gaan stappen en mijn ouders zijn moe maar voldaan van alle eerste indrukken naar bed gegaan. We hadden een warehouse feestje die ik natuurlijk niet kon missen. De volgende ochtend weer vroeg op want ik mocht ontbijten bij mijn ouders in het hotel en daarna hadden we nog een boel te zien. Eerst heb ik mijn ouders de bekende Greenmarket laten zien waar we lekker nog wat gelunchd hebben. Hierna heb ik ze ons favoriete hostel LSB laten zien en kennis laten maken met de aanwezige Grabouwers. Luuk opende de deur van onze kamer gekleed in een toga die hij van een laken had gemaakt, mooie eerste indruk dus. Mijn ouders waren blij LSB gezien te hebben en snapten helemaal waarom wij hier elk weekend te vinden zijn. Chille mensen, chille muziek en een superleuk en gezellig uitziend hostel met overal trapjes, versieringen, planten, mozaïek en noem maar op. Nu was het dan toch echt tijd om de rest rondom Kaapstad te verkennen, dus op naar Simons town, schattige pinguïns spotten en verder door naar Kaap de goede hoop. We waren enigszins laat, dus er moest een beetje vaart achter om op tijd het park weer uit te zijn. Bij Kaap de goede hoop natuurlijk de bekende foto's gemaakt en doorgereden naar Cape point om toch nog van het mooie uitzicht te kunnen genieten, dachten we. Het werd mistiger en mistiger en eenmaal bovenaan konden we niet meer verder kijken dan 2 meter. Een beetje jammer dus maar niks aan te doen. In plaats van baboons hebben we dit keer onderweg wel struisvogels en zebra's gezien, het begin van de kennismaking met het wilde leven voor mijn ouders! 's Avonds hebben we bij de foodbazaar gegeten om mijn ouders kennis te laten maken met deze geniale uitvinding. Helaas werd hier mijn mobiel uit mijn zak gestolen, dus dit was een beetje een domper op de avond. Ik ben geloof ik niet zo'n geluksvogel qua die dingen. Hierna ben ik wel weer gaan stappen met de Grabouwers en hebben mijn ouders zelf nog een drankje gedaan. De volgende morgen wederom vroeg op (ja, een zwaar weekend voor mij) want er stond een Langa Gospel Tour op de planning! In een busje werden we opgehaald en daar waren ook Esmee, Nicole en hun ouders. Een gezellig Genaal+ouders-uitje dus. Eerst hebben we een stukje door District 6 gereden en daarna zijn we doorgereden naar Langa, een van de vele townships rondom Kaapstad. We mochten mee naar de kerk van Langa, waar een gospel mis werd gehouden. We hadden geluk want de dag van de vrijheid werd gevierd waardoor er verschillende zangers waren en vele mensen waren in originele kledingdracht. Wat zagen ze er mooi uit en wat was het een indrukwekkende mis. Er stonden traantjes in onze ogen. Hierna hebben we een stuk door Langa gelopen en uitleg gekregen over hoe de mensen hier wonen. Eerst was ik een beetje verbaasd en zelfs ietwat teleurgesteld want dit was geen township zoals ik gewend was en zoals ik juist mijn ouders wilde laten zien. Mensen woonden hier in flats met werkelijk stenen muren in plaats van in krotjes. Toch was het nog steeds heel indrukwekkend om te zien en om te horen op welke manier en vooral met hoeveel mensen zij in deze kleine kamertjes woonden. De ouders van Esmee hadden ballonnen meegenomen en de kinderen waren intens gelukkig. Ze kwamen allemaal op ons afgerend om een ballon te krijgen, wat zijn ze hier toch blij met de allerkleinste dingen! We reden verder in Langa en daar kwamen we toch nog in een stuk met de krotjes zoals ik de townships kende. Mijn ouders vonden het erg indrukwekkend en waren ietwat ontdaan over de manier waarop de mensen in deze townships leven. Erg begrijpelijk als je net 2 dagen geleden bent aangekomen, ook ik kan mijn ogen nog steeds niet van de krotjes afhouden als ik langs een township rij. Na de tour zijn we gaan lunchen op de Greenmarket en ben ik (wederom) naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen. Dit duurde zoals gewoonlijk weer ellenlang waardoor het helaas al donker werd op onze rit naar Genadendal. We hebben in Greyton bij de bistro gegeten en hebben in ons huis geslapen. De volgende morgen zijn we gaan ontbijten in Greyton en heb ik mijn ouders Genaal laten zien en kennis laten maken met Emil-Weder en Mrs Beukes, mijn stageplek. Met verbaasde blikken luisterden mijn ouders toen Mrs Beukes vertelde hoe blij ze met ons als social workers was. Hierna zijn ze vertrokken om zelf een mooie rondreis te maken.

Op 30 april was het koninginnendag, en dat konden wij als Dutchies in Suid-Afrika natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Met bijna heel Genaal en Grabouw zijn we dit gaan vieren in Tommy's bar in Kaapstad. Ik had gedacht dat ik de Hollandse muziek na 3 liedjes al meer dan zat zou zijn, maar niets was minder waar. Ik heb een geweldige dag en avond gehad. De sfeer zat er goed in, de muziek was gewoon leuk om weer eens te horen, alles en iedereen was oranje en het beste van alles: er waren broodjes kroket te koop! Een beetje vreemd dat de rest van Longstreet er gewoon normaal uit zag, maar toch.

Op 2 mei was er wederom een Pullenfeestje, en op 3 mei ben ik met de Grabouwers meegegaan naar een feestje van een rijke Hollander in een villa in Somerset. Het was een geniale avond met de meest bizarre combi aan mensen bij elkaar, maar wel enorm gezellig. Zaterdagavond bij de Spur in Somerset gegeten en 's avonds lekker film gekeken. Zondagmorgen kwam ik weer terug in Genaal, 's middags hebben we lekker in bikini en met gitaar in de zon gelegen bij de buren en eind van de middag waren daar mijn ouders weer. Helemaal vol van enthousiasme en verhalen over hun reis kwamen ze aan. Gelukkig maar! Ik was stiekem al een beetje bang dat ze het niet zo geweldig zouden vinden als ze misschien verwacht hadden, maar ze vroegen zich nu af wat ze in godsnaam nog in Italië moesten gaan doen. Die avond hebben we met zijn 3en in Greyton in de Posthouse gegeten. De bistro en de Posthouse zijn de enige twee restaurantjes in Greyton die op zondagavond open zijn, ze snappen het hier geloof ik nog niet helemaal qua horeca. Maandagochtend weer terug naar Greyton om te ontbijten (In Genaal zit nou eenmaal gewoon niks behalve de ontmoeting maar die is op maandag dicht) en daarna hebben mijn ouders hun spullen gepakt om te beginnen aan hun terugreis. Heel gek vond ik het om mijn ouders bij mijn huis hier in Genaal uit te zwaaien en te weten dat ik ze pas weer in Nederland terug zie.

Op donderdag 9 mei vierden wij de verjaardag van Meike in Pullen en het was een geslaagd feestje. Volgens mij waren alleen de bobs nuchter. Helaas zijn er ook wat dingen gesneuveld dus we mogen het niet meer te bont maken op onze donderdagavonden. Vrijdag ben ik met Meike naar Somerset geweest om een beetje te shoppen voor haar verjaardag, en 's avonds vierden we het nogmaals met een lekkere cake die Luuk en Matti gemaakt hadden. Daarbij hadden we het geniale idee om bij een restaurant eten af te halen waardoor we de deur niet uit hoefden en toch lekker eten hadden. Het werd een enorm gezellige en te late avond want de volgende dag zouden we gaan skydiven! 'Gewoon doen' zei Luuk, dus daar gingen we. Samen met Meike vloog ik in het vliegtuig omhoog om er vervolgens weer uit te springen. Het was echt supergaaf en het uitzicht was waanzinnig. Kaapstad vind ik persoonlijk niet de meest mooie stad die ik ooit gezien heb, maar vanaf deze hoogte zag het er supertof uit met de Tafelberg en Lionshead die daar ineens in het midden van de stad opdoemden. Heel even had ik spanning toen we het vliegtuig uitsprongen maar al gillend zag ik dat die grond nog zo ontzettend ver weg was dat ik al snel niet meer het idee had dat ik te pletter ging vallen. 's Avonds hebben we lekker bij de Mexicaan in Kaapstad gegeten en zijn we weer de Republic gaan verkennen.

Toen wij op maandag 13 mei thuis kwamen bleek dat we geen stroom hadden. Hup met Victoriatreet de auto in om kaarsen te kopen en fish and chips af te halen. (Vis? Ja vis, ik dacht dat ik het wel aankon, maar na een halve hake heb ik het toch maar opgegeven) Onhandig was het wel, maar het had ook wel wat, dineren bij kaarslicht in je eigen huis.

Op 16 mei had ik een zware dag op stage. Zoals ik al eerder zei loop ik stage op Emil Weder, de highschool van Genadendal. (Daarnaast werk ik ook elke week met mijn privéclientje Carin en bij de charm club.) Mrs Beukes van Emil Weder verwijst kinderen naar mij door die sociale problemen hebben en deze bestaan vooral uit moeilijke thuissituaties. Hierdoor kunnen de kinderen zich vaak niet goed concentreren op hun schoolwerk, waardoor het probleem op school bekend wordt. Ik zie deze kinderen elke week, praat met ze zodat ze hun verhaal kwijt kunnen en kijk wat ik verder voor ze kan doen. Daarbij doe ik ook huisbezoeken. Van elk kind stel ik een rapport op met de situatie, doelen en een plan van aanpak. P. (een jongen van 16) en A. (een meisje van 18), zie ik het meest. Zij hebben beiden hele moeilijke thuissituaties waarin drank, geweld en drugs voorkomt. Ik help hen allebei bij het stoppen met Dagga (drugs). Daarbij heb ik P. in het voetbalteam gedaan en A. heb ik terug bij het netbalteam gedaan. Dit heeft bij allebei succes opgeleverd, ze zijn in ieder geval al gelukkiger. Het lastige is dat je als social worker niet zomaar wat kan veranderen aan de thuissituatie, dus moet je met andere ideeën komen. Bij A. ben ik ook op huisbezoek geweest om de ouders erop te wijzen dat ze haar moeten supporten, maar dit was nog voordat ik wist hoe erg de situatie echt was. Toen ik die donderdag op school aankwam stond Mrs Beukes al met jas en al aan om mij te halen, A. was namelijk totaal overstuur op school gekomen. Haar moeder had haar die ochtend met een stok in elkaar geslagen. Ik heb 2,5 uur met A. gepraat en geregeld dat zij die middag met Deirdré (hoofd graad 12) en Jennie (social worker Red Cross) ging praten om naar een oplossing voor op dat moment te zoeken, zij durfde namelijk niet meer terug naar huis. Ze hebben toen besloten dat A. zolang als de examens duren bij haar oom en tante ging wonen. Inmiddels gaat het gelukkig weer wat beter met haar en heeft ze ook na een week haar ouders weer gesproken, ze miste ze namelijk. (Bijna onbegrijpelijk). Ik wist dat er veel huiselijk geweld voorkwam, maar nu ik letterlijk de blauwe hand zag van een meisje die mij nader stond en die ik veel sprak, kwam het hard binnen.

Dezelfde middag nog zou ik op vakantie gaan. Ik had hier eerst eigenlijk helemaal geen zin in, maar na mijn verhaal gedaan te hebben was het toch wel lekker om even weg te gaan. Wederom bepakt en bezakt gingen we daar met 2 auto's en 8 Genalers, opnieuw op naar Knysna. 's Avonds lekker gegeten en de volgende morgen rustig begonnen met een beetje winkelen. Die middag zijn we opnieuw naar de Bloukransbrug in Tsitsikamma gereden, want 2 van ons wilden er toch ook nog heel graag vanaf jumpen. Het was echt supertof om ze te zien springen en ik vond het heel gek om dit keer geen spanning te voelen bij een plek die voor mij gelijk stond aan een heleboel spanning. De volgende dag zijn we wél naar het park van Tsitsikamma gegaan. Omdat we niet veel tijd hadden zijn we met een boot naar de waterval en onder de bekende brug door gevaren. Knallend gingen we in raptempo de hoge golven over. Helaas hield niet iedereen zijn eten binnen. Na Tsitsikamma zijn we doorgereden naar Oudtshoorn. Hier zouden we gaan eten bij Buffelsdrift, een natuurpark met wilde dieren. Het restaurant ligt aan het water en wat was het mooi! We hebben nijlpaarden zien zwemmen en in de verte een giraffe zien lopen, echt supertof! Oudtshoorn staat verder bekend om zijn vele struisvogels, dus ik heb struisvogelbiefstuk gegeten. Je zou het niet denken, maar wat komt er lekker vlees uit zo'n lelijk beest! De volgende ochtend zijn we naar de struisvogelfarm gereden om struisvogel te rijden. Het zag er een beetje zielig uit, maar voor die 10 seconden was het toch wel heel gaaf om op zo'n maf beest te zitten die als een malle wegrent zodra die losgelaten werd. Na de struisvogels zijn we via de prachtige route 62 naar huis gereden en hebben we in Swellendam gegeten. Die nacht was het even bikkelen voor Laura en mij want helaas moest er een verslag de volgende dag af zijn, maar met wat redbull achter de kiezen is het ons gelukt.

Op donderdag 23 mei ben ik samen met Daphne naar Grabouw gereden om de verjaardag van Jens te vieren en om geld op te halen. Toen ik de week ervoor met Laura en Lizelle naar Somerset Mall reed vertelde Lizelle ons dat ze het op het moment eigenlijk best wel moeilijk had. Haar man had hartproblemen, en een soort van pacemaker nodig. Nu hij nog aan het werk was kostte dit 7000 Rand, maar vanaf juni zou hij stoppen met werken en dan kostte het 3 keer zoveel. De 7000 gingen ze niet voor volgende week bij elkaar krijgen en de 21000 Rand was al helemaal een onmogelijke opgave. Gezien Laura en ik social workers zijn ging er een lichtje bij ons branden. In plaats van een afscheidscadeau hebben we met de hele groep besloten om geld in te zamelen. Ik heb Grabouw erbij betrokken en iedereen wilde graag meehelpen. Samen hebben we al het geld voor ze bij elkaar gekregen en tranen van geluk laten stromen toen we het ze gegeven hebben.

Het weekend van25 mei begon triest, we hadden namelijk een begrafenis van Opa Ontmoeting, de oude man die altijd zonder pardon bij ons kwam zitten en al zijn verhalen kwam vertellen als wij daar gingen lunchen. Het was een hele mooie begrafenis waarbij dochter en kleinkinderen zelfs een dans opvoerden. Vanaf donderdagavond 23 mei hadden wij trouwens alleen nog maar koud water in de keuken want onze leiding was weer stuk. Wc's doorspoelen met emmers water en mezelf wassen in een teiltje heeft weer voor een nieuwe African experience gezorgd. Zaterdagmiddag 25 mei gingen wij richting Kaapstad, en dit keer namen we onze African mommy Lizelle mee. Het was een supergezellige avond waarop ik na de helft van de avond met Marlies en Meike ben meegegaan om weer een nieuwe deephouse kroeg te ontdekken. De volgende morgen wederom met Laura naar het politiebureau om wat af te handelen (Ik ben daar in deze 4 maanden vaker geweest dan tijdens de rest van mijn leven) en vervolgens richting huis. Maandagmiddag hadden we pas weer water in de rest van het huis.

Woensdag 29 mei waren daar al de eerste eindpresentaties. Er waren een aantal stagebegeleiders bij en mijn hemel wat een mooie toespraken! Ik moest al bijna huilen bij het aanhoren van hun intens grote bedankwoorden, en het ging nog niet eens over mij.
Donderdag 30 mei hadden we afscheidsfeestje van Nicole en Noelle. Afscheid? Ja afscheid. Zij vertrekken namelijk vanmiddag al, ons gaan hulle mis! Het was een supergezellig feestje waarbij we met iedereen inclusief 5 locals de macarena hebben staan dansen.
Die vrijdag heb ik de hele dag gebikkeld om weer een verslag af te krijgen, en 's avonds zijn we met 11 Genalers inclusief Nicole en Noelle gaan stappen. Het was een supergezellige avond waarbij ik weer een nieuwe kroeg: de Bobs, heb ontdekt. 10 voor 7 lagen we in bed. Gisteravond ben ik met Anne en Laura uit eten geweest, dit is namelijk alweer ons laatste weekendje samen! We hadden geluk want er kwamen die avond een gitarist en een violist spelen. Wat konden zij goed spelen zeg, ik heb nog nooit iemand zo rap gitaar en viool zien spelen! Het was een perfecte aanvulling op de avond.

Donderdag avond vertrek ik met heel mijn inboedel naar Grabouw om vrijdagochtend vroeg met Marlies en Meike onze huurauto in Kaapstad op te halen. Met zijn drieën gaan we de reis van ons leven maken: 3 weken rondreizen naar Namibië, Botswana en Zimbabwe! We gaan superveel mooie dingen zien zoals de Victoria Falls en safari's en gelukkig de zon weer opzoeken want die is hier sinds dit weekend behoorlijk kwijt. Ik heb er onwijs veel zin in, maar tegelijkertijd betekent het ook dat ik deze week al van alles en iedereen in Genaal afscheid moet nemen. Wat zal dat raar zijn. Ik laat mijn leven hier in Genaal alweer achter, maar het voelt alsof ik er pas net aan begonnen ben. Over precies een maand ben ik thuis, wat is de tijd toch snel gegaan! Hier wil ik nog niet weg, maar ik kijk er wel naar uit om jullie allemaal weer te zien. Ik zie jullie over een maandje!

Baie soentjies en drukkies liewe mense!