Baie ups en 'n bietjie downs

Tijd voor een nieuwe blog en zo te zien was ik gebleven bij de stageweek op woensdag 27 februari. Een dagje op L.R. Schmidt. Op deze dag heeft James gekeken hoe Laura en ik allebei assessments hebben afgenomen met een kind. We hebben dit braaf gedaan, maar eigenlijk vonden we deze assessments vrij nutteloos omdat het ons niet zoveel uitmaakt of het kind alle vormen en kleuren wel op kan noemen. Tijd om hier iets nieuws voor te verzinnen dus. Nadat we dit tijdens een meeting op Red Cross aan hebben gekaart en toestemming hadden gekregen om hier iets in te veranderen hebben we dit de week erna fijn gedaan. We hebben een compleet nieuw formulier opgesteld waarbij we vragen naar verschillende situaties. We hebben ook meteen onze eerste meeting met de principal geregeld en deze verliep zo goed dat we de week erna allemaal vol goede moed weer verder gingen met ons sociale werk.
's Avonds gingen wij opnieuw met 7 man (Victoriastreet en wij) de Lion King kijken, deel 2 dit keer. Waar komt nou toch die liefde voor de Lion King vandaag? Tom en Marlin zijn zo geniaal geweest om een of ander videogame geval genaamd 'Sega' mee te nemen (Net zoiets als mijn heilige supernintendo), en daar hebben zij meerdere spellen bij waaronder de Lion King. Ik heb zo'n oud gamegeval altijd al leuk gevonden dus ook ik ging mijn gamekunsten eens even laten zien. Wat blijkt, dat spel speelde ik vroeger altijd op de computer! Een flink jeugdsentiment dus en dat in Afrika. Binnen notime werd het spelen van de Lion king een ware hype onder een aantal van onze studenten, en toen Marlin en Tom de dvd's ook nog in een winkel tegenkwamen hebben ze ze meteen alledrie meegenomen. Dat werden een aantal avondjes Lion King kijken dus, waaronder deze tweede niet- te-vergeten avond. Met 7 man in 1 huis film kijken en niet door hebben dat de fijne locale Genalers ondertussen de knipperlichten uit je auto en de koperen delen van de leidingen van je huis jatten. Asseblief, baie dankie. Diezelfde dag zijn er ook bij 3 andere auto's de lichten of de benzine gestolen. Die lichten schijnen ze hier voor een heftige drug genaamd tic te gebruiken. Welcome to the African Life in Genaal. Gek genoeg kon ik hierna wel beter slapen want wat meer konden ze nu nog om ons huis heen jatten? Ik ben er door Lizelle van verzekerd dat ze niet je huis binnen komen als je er bent, dus dat scheelt weer. Toch snapte ik niet waar al die voetstappen, hondenpootjes en dat luidkeelse geblaf toch elke keer vandaan kwamen 's ochtendsvroeg en midden in de nacht, dus toen ik een keer 's ochtends ballen had omdat het toch al licht was ben ik stiekem gaan kijken. Het bleek een paard te zijn die door mijn achtertuin heen rende met onze lieve waakhonden erachteraan. Een behoorlijk vreemd gezicht, maar wel een enorme opluchting, ook dat zijn dus geen inbrekers!

Donderdag had ik best een leuk daggie. Vol goede zin stond ik daar om 9 uur 's ochtends poging 2 te wagen bij het Red Cross gebouw om mee te gaan met een home based carer en te zien wat zij doen. Na 1 uur lamlendig op een houten stoeltje te wachten en alle folders gelezen te hebben die ik vinden kon werd mij verteld dat deze ochtend iets anders liep dan normaal en dat de communicatie over mijn komst niet helemaal goed was verlopen. 'Goh'. Wat bleek, de vrouw die er wel als enige de hele tijd al was, bleek haar laatste werkdag te hebben. Nadat de rest ook binnengedruppeld was stonden daar binnen 3 seconden ineens 2 taarten, schalen vol met chips en koekjes, worstebroodjes, snoep en frisdrank op tafel. Een meevallertje dus want ook ik mocht fijn meesnoepen. De chips, snoep en koekjes liet ik om 10 uur 's ochtends maar wat graag staan, maar de rest wilde ik wel even proeven. Vol verbazing heb ik daarna toegekeken hoe de locals al het vet en zoetigheid naar binnen bleven proppen en zelfs een bordje voor zichzelf maakten om mee naar huis te nemen. Hier zijn de mensen trouwens dik of dun, een middenmoot is nauwelijks te bekennen. Geen wonder dus. 's Middags ben ik aanwezig geweest bij de grote 'River clean up' van alle naschoolse clubs. Ook ik heb heerlijk door deze rivier gestruind om de kinderen te ondersteunen die het vuil opruimden. Anne struinde goed door, maar al zoekende naar de beste weg hoe wij onszelf niet al te vies zouden maken hadden Laura, ik en de UK-studenten toch een wat slomer tempo. Volgens mij is de rivier behoorlijk opgeruimd, dus die missie is geslaagd. Wij zijn na een tijd helaas om moeten keren want wij moesten ons naar huis haasten voor onze eerste Afrikaanse les. Ek leer een bietjie (spreek uit biegie) Afrikaans! Daarna hebben we met zijn allen bij ons thuis gegeten, onze tweede gezamenlijke dinerdate. De boboti was zeer goed gelukt en dat mag ik zeggen want mijn taak hier is niet koken maar het o zo gezellige afwassen.

Het is vrijdag 1 maart en dat betekend goed nieuws: weekend! Helaas hoorden wij ineens op 28 februari dat wij op 1 maart supervisie hadden in Grabouw. Afspraken binnen 1 dag of zelfs op dezelfde dag plannen is hier allemaal mogelijk. Na 1 uur te wachten in Grabouw en ondertussen stiekem ook maar wat boodschappen te hebben gedaan hebben we Karin maar weer opnieuw gebeld. Er bleek iets niet goed gegaan te zijn. Verassend. Meike was zo aardig om ons op te komen halen en ons te brengen naar daar waar we zijn moesten. Meer dan een kennismaking was het niet, dus nu echt op naar het weekend! Voor we ons geliefde Kaapstad bereikten hebben we even een tussenstop gemaakt in Somerset Mall om een bietjie te shoppen. Ik heb mijn oog laten vallen op een paar Vans, maar Vans in mijn maat vinden schijnt hier gek genoeg onmogelijk te zien. Ik probeer dit al 2 weken zonder resultaat. Na Somerset verder naar Kaapstad om ons weekend in te luiden. 's Avonds zijn we met bijna onze hele groep lekker gaan stappen waarbij Daphne en ik natuurlijk weer de laatsten waren die terug naar het hostel gingen, en zaterdagvroeg druppelden ook de Grabouwers binnen om met zijn allen naar het welbesproken Holi One Colourfestival te gaan. Om 12u 's middags hebben we ook nog even kort de verjaardag van Kylie gevierd, dus mijn ontbijt begon goed met taart. Na 2 uur in het wit in de rij te hebben gestaan werd het tijd om het festivalterrein te betreden en onszelf te laten onderpoederen in geel, oranje, roze, groen en blauw. Ieder kreeg 5 kleurpoederzakjes en gooien maar! Om het uur werd er afgeteld zodat alle festivalgangers het poeder tegelijk de lucht in gooiden, en tussendoor was het ook wel behoorlijk geinig om iemands gezicht, lichaam of haar een kleurtje te geven. Behalve dat ademen op de gooi-momenten onmogelijk werd gemaakt en je drankje ook een fijn kleurtje had gekregen was het leuk kleuren met een mooi effect. Echt iets voor ons als studentjes dus. Ondertussen genieten van goeie muziek en lekkere drank zorgde voor een fijn feestje. Wat ze hier toch wel erg moeilijk te regelen vinden is het inslaan van het juiste aantal drank. Het water ging als eerst op en op het eind was er alleen nog maar bier te verkrijgen. Ook hebben Daphne en ik een uur in de rij gestaan voor ons broodje kipshoarma waardoor we onze inmiddels verdubbelde honger hebben gestild met nog een extra broodje die we uiteindelijk eigenlijk toch niet op konden. Gelukkig duurde het festival nog tot 10 uur. Na alle kleuren door elkaar gegooid te hebben was het effect dat we zijn geëindigd in een stel zandmannetjes. In deze outfit besloten we even langs de goeie ouwe mac te gaan waar ik mijn gezicht in ieder geval schoon gewassen dacht te hebben. Vol goede zin zijn we met een stel in onze smerige kleding doorgegaan om een avondje Dubliner er achteraan te plakken. Eenmaal binnen in de blacklights bleken we nog steeds smeriger dan ooit te zijn waardoor we wel alle ruimte om te dansen kregen zodra we ook maar een vinger uitstaken. Ook wel eens handig. Paarse gezichten en gele wimpers zorgden voor een lachwekkende bedoeling. Met 3x feest was zaterdag een leuk dagje dus, op naar zondag.

Zondag 3 maart zouden we met zijn allen gaan surfen, maar dat verliep iets anders dan gepland. Onderweg naar Strand crashte de auto van Victoriastreet ter hoogte van de grootste sloppenwijk van Kaapstad, Kayelitsha. Daphne belde ons om dit te vertellen, maar wij waren te laat met opnemen. Ongeveer 2 minuten later belde ze helemaal ontdaan terug met een verhaal waar je u tegen zegt. 2 mannen kwamen aanlopen en leken hen te willen helpen. Zo slim als ze is roept Daphne dat ze toch voor de zekerheid alle ramen en deuren dichten moesten doen, maar zelf ging ze buiten ons bellen. De man loopt op haar af en zegt dat ze haar mobiel aan hem moet geven. Daphne snapt het niet helemaal en de man pakt haar mobiel af. Gelukkig is daar Marlin die de man van achter grijpt en hem een aantal keer schopt. Daphne roept dat ze los moet laten omdat de man misschien wel een mes bij zich kan hebben, en Marlin laat los. De man rent weg, maar dan krijgt Tom hem in het vizier en komt in actie. De man rent de snelweg over en Tom rent hem op blote voeten achterna. Beiden springen ze de betonnen muur in het midden van de weg over en de man wordt bang waardoor Tom de mobiel gemakkelijk terug kan pakken. Wat een held. Een dief achterna rennen, een snelweg oversteken, een muur overspringen, en de mobiel terugpakken. Tom, doe dit jezelf asseblief nooit meer voor een mobiel aan! Maar blij zijn we natuurlijk wel met je. Eind goed al goed. Dit hele verhaal horende over de telefoon trap ik plankgas en sjees naar de plek waar Victoriastreet gestrand is. Samen met hen en de politie die inmiddels ook gebeld is wachten we op een nieuwe huurauto. Vervolgens hebben we er maar een chill stranddagje van gemaakt en zijn we 's avonds weer bij dezelfde steakhouse gaan eten.

Een nieuwe stageweek is aangebroken. Ik geloof niet dat ik zo heel veel meer bijzonders heb gedaan als de week ervoor. Op donderdag ging ik voor poging 3 naar Red Cross om mee te gaan met een home based carer. De dikke mevrouw dacht dat we fijn in mijn auto naar haar patiënten gingen, dat was vast een tegenvaller toen ik zei dat we gingen lopen omdat zij dat ook altijd doet. Ik kwam er achter dat de vrouw niet heel veel meer doet dan het opmeten van de bloeddruk en creme opsmeren. Volgens mij is het een soort thuiszorg. Wat wel heel interessant was is het zien van de huizen waar de mensen in wonen. Het waren vrij arme huizen/krotten waar ik in ben geweest. De kleine huisjes die er allemaal hetzelfde uitzien en er neer zijn gezet door de regering bestaan uit 2 kamers. 1 kamer met wc en hoogst waarschijnlijk iets om je in te wassen, en 1 kamer wat de woonkamer/keuken/slaapkamer in één moet voorstellen. Ook ben ik bij een vrouw geweest die in een shack woont en blind is. De home based carer vertelde trots over de vrouw dat ze haar hele huishouden zelf doet terwijl ze blind is en dat ze deze shack (die in betere staat verkeerd dan haar oude shack) gedoneerd heeft gekregen van Red Cross. De geur vond ik niet te houden maar wel heel knap van deze oude vrouw. Ook heb ik een man gezien die in een shack woont en die nu vol trots een houten huis aan het laten bouwen was van ongeveer 3 bij 4 meter.

Op naar donderdagavond want er stond weer een mooi feestje bij Pullen in het vizier. Hoe kan je beter het nieuwe weekend inluiden dan op donderdagavond al beginnen met een vast Pullenfeestje bij de Grabouwers? Het was dan ook een zeer gezellige avond waarbij de Genalers toch wel wederom weer bewezen de partypeople te zijn door met een aantal Grabouwers als laatst op de dansvloer te staan, minstens 1 meter bewegingsvrijheid te hebben tijdens het maken van leuke moves en zelfs de limbo te gaan dansen. Gelukkig zijn er ook nog foto's. We bleven crashen in Grabouw en de volgende morgen mocht ik douchen in een heuse villa, het huis van 3 van de studenten. Door naar Somerset Mall! Opnieuw opzoek naar mijn gewilde Vans, opnieuw mijn maat niet beschikbaar. (Kom op, maat 38, hoe moeilijk kan het zijn?!) Wel met wat leuke andere dingen verder door gegaan naar Kaapstad. Ditmaal hebben we de groep opgesplitst en ben ik meegegaan met de mensen die hetzelfde wilden als ik, Capetownen dus, hoe kan het ook anders. Op vrijdag avond waren we met zijn 6en uit Genaal en 2 uit Grabouw in Kaapstad (Niet dat we die 2 zwervende Grabouwers gezien hebben), en zaterdag waren we met 4 Genalers en een heleboel Grabouwers over. Vrijdagavond stappen waarbij we dit keer de Zula ontdekt hebben. Leuk feitje: als je een foto laat maken is het hier de bedoeling dat je hem koopt en dan wordt hij a la minute met een apparaatje voor je uitgeprint! Die hangt nu dus als enige foto op mijn kamer (mensen zijn vrij om foto's naar mij op te sturen want deze ben ik vergeten). Zaterdag overdag lekker terrassen en 's avonds met de Grabouwers mee eten bij de Food Bazaar. Wat een uitvinding! Allerlei verschillende soorten balies ingedeeld op soort eten. 2 kassa's waarbij je je nummertje bestelt en meteen betaalt (minder dan 4 euro), je loopt naar je balie toe en kan binnen 5 minuten je eten ophalen en lekker gaan smullen! Je houdt sowieso een hele maaltijd aan eten over omdat je zo veel krijgt, dus 2 van ons hebben een doggybag gevuld en het aan een zwerver gegeven. Weer een goeie daad verricht. 's Avonds was het de bedoeling dat we naar het feestje gingen in een club wat lijkt op een boomhut. Alleen het woord 'boomhut' leek ons al vet, dus daar moesten we heen, geen idee hebbende wat voor muziek het was. Eenmaal met de taxi gearriveerd bleek het hartstikke dicht te zijn, maar de beste taxishauffeur kwam met het idee om naar FEZ te gaan. Wat een idee, wat een feestje! Een onvergetelijke nacht met super DJ's en een hele gezellige dolle boel. Ik was nog maar de enige Genaler inmiddels (de andere 3 waren terug gegaan naar Longstreet) maar ik voelde me goed genoeg ingeburgerd bij de Grabouwers om een topavond te beleven, en dat was het. Een kleine afterparty op het balkon en half 7 lagen we in bed. Ik dacht trouwens dat mn medeGenalers al lang in bed lagen, maar eenmaal op het balkon kwamen Juul en Esmee ook nog aangestruind, dus dat was een leuk weerzien. Oja, zaterdag voor we uit gingen is ook nog mijn pinpas (en daarna een smak geld van mijn rekening) gejat terwijl ik aan het pinnen was. De mensen 'hielpen' mij, maar ik vertrouwde het al niet en vervolgens was mijn pinpas nergens meer te bekennen. Ontiegelijk kut, maar niks meer aan te doen dus dat mocht de pret voor zaterdagnacht niet drukken. De volgende morgen meteen naar het politiebureau in Capetown, wat een tegenvaller voor zo'n grote stad, maar we konden niet verder geholpen worden vanwege een noodzakelijke brief van mijn bank. Vandaag ben ik terug gegaan naar het politiebureau in Genaal en nu wordt er als het goed is een zaak van gemaakt.
Zondag was zwaar. Niet vanwege de party, maar vanwege het surfen! Nou ja, een combinatie waarschijnlijk. We hebben ons in de veel te strakke pakken gehesen, hebben droog geoefend op het zand en zijn met bord en al het water ingedoken. Duiken kan je het wel noemen want veel meer dan ontiegelijk hard en continu het water in donderen doe je niet, tenzij je echt een natuurtalent bent zoals Anne en Tom. Toch heb ik 3 keer wankelend en 1 keer echt goed kunnen staan, en daar ben ik heel trots op. Alle andere keren ben je ontzettend hard je best aan het doen om met bord en al weer tegen die stroming in te lopen terug richting de golfen, je bord weer op te klimmen en heel veel zout aan het happen. Met al dat zout ben je op een gegeven moment wel helemaal klaar, maar het was het zeker wel waard, we willen waarschijnlijk volgende week weer. Daarna hebben Daphne en ik nog even fijn op het strand gelegen waar we eigenlijk vooral zijn weggewaaid en zijn we naar Gordon's Bay gereden waar we in ons eettentje zijn gaan eten. Nog voor we konden bestellen kwamen de andere Genalers ons ook weer vergezellen, dus een romantisch dinertje voor twee werd een romantisch dinertje voor 6! Uiteindelijk weer terug naar huis en het stageleventje begint weer.

De maandagen stonden in het teken van rust, vrijheid, blijheid en een bietjie rapporteren, maar dat viel deze maandag zwaar. Zondag avond kreeg ik een smsje met het verzoek of ik met James mee wilde kijken naar zijn werkzaamheden op Emil Weder, de highschool in Genadendal, ik vermoed dat ik zijn werk over moet nemen als zij over een maandje weg zijn. 's Middags volgde de ene meeting na de andere en 's avonds waren we uitgenodigd om bij onze supervisoren van Red Cross te komen braaien. Wat een huis daar in de middle of nowhere! Van gebrek aan luxe is bij onze supervisor geen sprake. Ze had zelfs een braai midden in de woonkamer onder de schoorsteen. De dinsdag heb ik me vermaakt op Fair Start en heb ik een presentatietje gehouden over mijn huis in Duiven. Je voelt je wel een beetje lullig als je de foto's laat zien, wetende dat er hier kinderen wonen in huizen ter grootte van mijn kamer. 's Avonds hebben we met zijn allen bij een pizza restaurant gegeten waarbij we Lizelle en manlief Mark mee uit eten hebben genomen. Uit eten gaan is hier al bijna normaal, dat wordt afkicken als ik eenmaal weer thuis ben. Ik ben trouwens geen dief van mijn eigen portemonnee want uit eten gaan is hier echt heel goedkoop! Vandaag zijn Laura en ik op L.R. Schmidt begonnen met het afnemen van onze nieuwe assessmentforms en vanavond hadden we onze wekelijkse dinerdate bij de vrollies op de Bergstraat.

Dat waren de afgelopen weken tot nu toe. Aankomend weekend staat Stellenbosch, een wijnproeverij, surfen en opnieuw een braai op het programma, dus dat sal lekker wees.

Ek gaan julle baie gauw spreek!

Soentjies en drukkies,
Lieke

Ik zal dit keer ook eindelijk mijn adres eens bekend maken, post is altijd welkom:

Lieke de Wit
59 George Greystreet
Genadendal 7234
Western Cape South-Africa