De eerste dagen en indrukken

Woensdagavond 6 februari liepen Laura en ik met ons uitzwaaicommité over het vliegveld van Dusseldorf. Het was nog even stressen want mijn koffer was natuurlijk 6kilo te zwaar. Dat krijg je als je Lieke heet en de weegschaal van thuis het niet doet. Na mijn handbagage nog voller dan vol gepropt te hebben en toch echt wat spullen aan mijn ouders mee te hebben moeten geven is dat opgelost. De vriendelijke man achter de balie zag de 1,5 kilo die mijn koffer nog steeds te zwaar was door de vingers.
We liepen verder om nog even kort wat te drinken en om vervolgens door de douane te gaan. Heel plotseling was de douane daar ineens, we waren er onoplettend als we waren zelfs al voorbij gelopen. Het moment van afscheid nemen was aangebroken. Ik zag Laura al afscheid nemen van haar moeder en ook haar tranen begonnen te stromen. Anne stormde op me af om me innig te omhelzen en daarna volgden Kim, Linsey, mijn broers en al mijn ouders. Om het mezelf niet te moeilijk te maken probeerde ik zo min mogelijk na te denken en gewoon dat vliegtuig in te stappen, en dat is gelukt. Tranen zullen later nog wel komen, maar dan wordt ik vast direct getroost door het mooie landschap hier, want mooi is het! Daarover later meer.

De eerste vlucht was echt een lachertje. We vlogen van Dusseldorf naar Paris en dat voelde ongeveer als opstijgen en weer landen. In die uur en een kwartier kregen we zelfs drinken en soepstengels, wat een service. Helaas was er wel veel turbulentie, waardoor we maar niet voor de wijn kozen. Nadat we geland waren ging anderhalf uur later onze volgende vlucht richting Kaapstad. In deze anderhalf uur kreeg ik het voor elkaar om mijn ticket en paspoort te verliezen, maar gelukkig was de vinder vriendelijk genoeg om deze aan de balie bij de gate te geven. Een behoorlijke opluchting.
Toen we het vliegtuig naar Kaapstad in stapten was het net of we een film binnenstapten. Wat een immens lang, groot, breed en hoog vliegtuig! Iedereen had zijn eigen scherm waar je series, films en clips op kon kijken, muziek kon luisteren en zelfs spelletjes op kon spelen. Dat was maar goed ook want in die 12-uur lange vlucht heb ik ook ongeveer alles uitgeprobeerd. Het was een enorm lange zit, slapen is gelukt maar vooral steeds kort, maar verder ging alles wel voorspoedig.
Eenmaal geland op Kaapstad was het al heerlijk warm met mijn hemd, blouse, gilet, 2 blazers en dikke trui aan en in mijn hand.
Karin stond ons op te wachten met een bordje met HAN erop en vervolgens liepen we met zijn allen naar wat stoelen en tafels om nog 2 uur op de studenten die met een andere vlucht kwamen te wachten. We hebben meteen maar een soort mac-menu uitgeprobeerd, dat hadden we wel verdiend na zo'n vlucht.

Vervolgens kwamen Paddy (area begeleider van Grabouw) en Lizelle (onze area begeleider) eraan met 2 grote bussen. Hier gingen wijzelf en al onze bagege in. We reden (in raptempo en aan de linkerkant van de weg) richting Somerset Mall, iets buiten Kaapstad. Tijdens deze rit zagen we allemaal krotjes langs de wegen staan met een enorm hek erom heen. Ik wist van de foto's hoe deze krotjes eruit zagen, maar als je ze in het echt ziet verbaas je je toch gigantisch over hoe klein en primitief ze zijn. Het landschap zag er heel mooi uit. Je kon ver kijken, zag groene en gelige vlakken (landbouw) op heuvels en echte bergen. Af en toe stond er een groepje bomen (of 1 zielig boompje) maar de rest zag er juist weer kaal uit. Ook stonden er af en toe was huisjes langs de wegen en in de meer stedelijkere gebieden zoals in Grabouw of nog in Kaapstad zag je veel mensen en kinderen langs de wegen of door het gras lopen, met en zonder schoenen.
In Somerset Mall kochten we ons nieuwe beddengoed, handdoeken, slaapzakken en boodschappen. Vervolgens reden we verder om de mensen in Grabouw af te zetten. Hierbij konden we al even sneekpeeken hoe het Plaatjies huis eruit zag. Een uur verder kwamen we eindelijk in Genadendal aan!

Anne (ons huisgenootje), Noëlle en Nicole waren die morgen al aangekomen en hadden afgesproken om samen met ons te eten. Dat was dus een gezellige binnenkomer. 's Avonds kwamen alle andere Genadendallers die die dag aan waren gekomen met zijn allen bij ons, want wij hebben het grootste huis. Lizelle (een enorm lieve vrouw die ontzettend druk met ons is) had iedereen opgehaald, want we hadden en hebben nog steeds geen auto's.

De volgende dag (vrijdag 8 februari) hebben we eerst lekker uitgeslapen en buiten in de warme zon ontbeten. Ik ben meteen verbrand. 's Middags zijn we met bijna iedereen met Lizelle mee naar Caledon gereden om opnieuw boodschappen en inkopen te doen. Het geld leek er uit te vliegen die eerste dagen, gelukkig is 10 rand maar ongeveer 88 eurocent. Daarna hebben we even door Genadendal gelopen om het te verkennen en wat mooie foto's te maken. Ook zijn we het huis van Daphne, Anouk, Tom en Marlin gaan bewonderen (Victoriastreet). Die avond kwamen dezelfde 4 bij ons om een gezellig avondje te beleven. Dit werd al meteen afgesproken op de Afrikaanse manier, zonder enige tijd. Eigenlijk wel heel lekker, want hierdoor maakt het niet uit wanneer iemand komt, maakt het niet uit als je bijvoorbeeld nog zit te eten, je hoeft je niet te haasten en ben je ook niet echt aan het wachten. Heel makkelijk dus, daar kan ik wel aan wennen. Het werd een gezellige avond met hilarische spellen en verhalen. Vervolgens sliep Laura gezellig bij mij op mijn kamer (ik heb de grootste) omdat zij het voor elkaar had gekregen om haar kamer met een verkeerde sleutel op slot te draaien waardoor hij niet meer open ging. Haar kamer heeft anderhalve dag op slot gezeten.

Zaterdag 9 februari was helaas een regenachtige dag. 's Morgens kwam Lizelle langs met 2 grote sleutelbossen om Laura's kamer eindelijk weer open te krijgen (de vorige avond hadden haar man en zoon het geprobeerd, slot gefixeerd en sleutel gebroken, maar de deur ging niet open). Verder hebben we eigenlijk de hele dag niks gedaan. 's Avonds hadden we een heerlijke en enorm gezellig braai (bbq) bij Victoriastreet met alle Genadendalse studenten (16). Hier heb ik pas iedereen leren kennen en het was enorm gezellig. Lizelle had voor heerlijke salades en brood gezorgd en wij voor het vlees. Ook heeft Lizelle ons kennis laten maken met het springbokkie, een typisch Afrikaans shotje. Het shotglas alleen al ziet er leuk uit doordat het door het glas in een draai door 2 helften wordt verdeeld. In de ene helft wordt Amarula gegoten en in de andere helft een groene mintdrank. Het shotje was heerlijk, die gaan we vaker nemen! Nadat al het eten en de verhalen op waren ging iedereen rond een uur of 1 weer naar huis. Lizelle was wederom zo aardig om ons nog met haar busje te brengen.

Op zondag ga je naar de kerk, dus wij doen braaf mee. Na de braai reden we langs de kerk waardoor we op het idee kwamen om de volgende ochtend naar de mis te gaan. Lizelle ging hier ook heen, en zo werd het idee werkelijkheid. De mis had ongeveer dezelfde structuur als een Nederlandse mis, behalve dat er tussendoor 2 nieuwe leden warm werden verwelkomd en er een baby werd gedoopt. Ook wij werden aan het begin van de mis verwelkomd als de nieuwe Nederlandse studenten. Van 4 kanten werden ons de boekjes aangereikt waar alle versen en liederen in staan, en zo konden wij ook meelezen en meezingen. Erg aardig dus en erg leuk om mee te maken. Er werd afwisselend Afrikaans en Engels gesproken, en doordat er stadig (rustig) werd gesproken was het Afrikaans best goed te volgen.
Vanmiddag gaan we met zijn allen met Lizelle mee een rondje door Genadendal en door Greyton maken. Morgen begint onze introductie en gaan we richting Grabouw en vrijdag t/m zondag gaan we een weekend op camp. Ik heb nog geen idee wat we met deze intro en camp gaan doen, maar het wordt vast leuk!

Nog wat opvallende dingen over Genadendal:
- Vroeger stonden er krotjes maar de government heeft er allemaal huizen laten bouwen. Toch staan er wel nog enkele krotjes tussen waar mensen echt in wonen, maar misschien zijn het 'grotere' krotjes dan die van de townships.
- Genadendal ligt tegen een berg aan, hoe hoger je komt, hoe mooier het uitzicht.
- Genadendal heeft ongeveer 3 winkels in 1 straat, dit zou je het centrum kunnen noemen. Dichterbij een centrum komt het niet. Ook staan er af en toe wat kerken.
- Er is 1 verharde weg, de rest zijn allemaal zandweggetjes.
- De huizen zijn allemaal vrijstaand en geen enkel huis is hetzelfde. Sommige huizen zijn heel mooi en groot en andere huizen zijn klein en lijken van ellende uit elkaar te vallen.
- Overal lopen honden, koeien, paarden en ezels vrij rond. Ook wij hebben een waakhond, onze Bruno. Hij ligt regelmatig bij ons voor of achter het huis en is heel lief. Over het algemeen moet je wel een beetje voor de honden opassen. Op dit moment staan er allemaal paarden en honden in onze voortuin.
- De mensen zijn allemaal heel aardig. Ze heten je allemaal welcome in Genadendal en iedereen zegt hallo. Onze buurman heet Bessel en we kunnen altijd naar hem toe als er iets is. Hij heeft ons wel gewaarschuwd voor kinderen en jongeren. Het schijnt dat er een boel verslaafd zijn aan een drug genaamd Tik of Thick ofzo, en dat zij nog welleens willen inbreken om aan geld te komen. Niet iedereen ziet er even netjes en verzorgd uit, behalve vanmorgen in de kerk.

De zon is gelukkig weer terug, dus ik ga nu snel de zon in!
Tot Siens! x